Laten we nu eens naar de anatomie van een specht kijken. Als we naar de kop kijken, valt allereerst een enorm lange tong op. Die begint bij het rechter neusgat, gaat vervolgens achter de nek langs om tenslotte aan de andere kant weer in de snavel uit te komen. Hij heeft die lange tong nodig om insecten uit een boom te kunnen halen. Eerst pikt hij, zoals wel bekend, een gaatje in een boom. Hierna liggen de lekkernijen echter niet voor het oprapen. De insecten graven gangen door de boom en verstoppen zich daar. Uiteraard zijn die gangen veel te smal voor de snavel van de specht. De tong is echter dun en lang genoeg. Die tong haalt hij echter niet eerst helemaal weer achter zijn nek vandaan, maar rekt hem gewoom uit. Net als wij mensen kunnen ook spechten kun tong uitrekken. Maar omdat hun tong veel langer is, zijn zij daar veel beter in dan wij.
Hoe is die specht aan die mooie lange tong gekomen? Doordat een 'normale' vogel gedurende miljoenen jaren steeds kleine mutaties heeft ondergaan? Als de vogel eerst een lange tong heeft ontwikkeld die pas later achter de nek ging lopen, moet die tong eerst vreseijk in de weg hebben gezeten. En hoe is die achter de nek door gaan lopen. Dit vereist namelijk een ingenieuze aanpassing in de schedel. Daar lopen namelijk namelijk een soort geleiderails voor de tong. En het is toch heel lastig voor te stellen hoe dit geleidelijk aan onstaan moet zijn.
Verder heeft een specht een snavel die altijd scherp blijft, een soort absorberend stootkussen die voorkomt dat hij bij het tikken zijn nek breekt en speciale poten waarmee hij zich aan de boom kan vastklemmen. Al deze aanpassingen moeten vanzelf zijn ontstaan, omdat ze afzonderlijk geen enkel nut hebben.
Conclusie: de specht is niet het resultaat van miljoenen jaren van toevallige mutaties, maar is geschapen door een intelligent Ontwerper.